De 20ste eeuw kent diverse markante kunstenaars en één ervan is Hannah Höch. Zij verruilde in de jaren twintig haar avant-garde leven in Berlijn met een der hoofdmannen van Dada, Raoul Hausmann, voor een niet minder turbulente relatie met de Haagse Dichteres Til Brugman. De basis van haar werk is te vinden bij de genoemde Dada, maar van hieruit zal ze net zoals bijvoorbeeld Max Ernst tot een eigen rijpe stijl komen waarbij intuïtie, ongrijpbaarheid en sprookjesachtigheid hand in hand gaan. Het wordt een oeuvre met dan weer politiek geëngageerd werk, dan weer uitgesproken werk rond vrouwzijn en dan weer een beeldboek voor kinderen. Samenhangend is de rijkheid van onze flexibele geest die dankzij onze creatieve ingrepen tot grote hoogte kan worden gestimuleerd.